«قضاوت» به عنوان یک رفتار نامطلوب عمدتا از سوی افرادی انجام می شود که احساس می کنند برتری خاصی نسبت به دیگران دارند. حتی گاهی اتفاق می افتد افراد خودشان را قضاوت می کنند! چند نکته در این بین باید یادمان باشد.

اول اینکه ما اصلا حق قضاوت خود با دیگران را نداریم چون به هیچ وجه در شرایط یکسانی نیستیم. قضاوت مربوط به شرایطی است که دو فرد یا شیء در وضعیت یکسانی باشند اما در افراد این بحث از اینجا متفاوت می شود که شما هیچ دو فردی را در وضعیت یکسان نمی بینید.

انگشتان یک دست که هیچ شباهتی با هم ندارند؛ شاید مهم ترین نمونه برای این موضوع باشند که ما دریابیم حق قضاوت دیگران و حتی خود را با دیگران نداریم. ما فقط خودمان را با خودمان می توانیم قضاوت کنیم. برخی افراد عادت دارند مدام خود را سرزنش می کنند. اما داستان قضاوت «خود» فرق دارد. چرا که شما بر اساس حدیث شریف نبوی که می فرماید: حَاسِبُوا أَنْفُسَکُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا؛ «پیش از آنکه به حساب شما برسند خود به حساب خویش برسید» باید این کار را انجام دهید.

قضاوت، می تواند عادت های بدی را در شما ایجاد کند؛ قضاوت در مورد دیگران می تواند منفی بافی، غیبت، نگرش بد و کینه ورزی را به دنبال داشته باشد. این تغییرات در رفتار و خلق و خوی شما می تواند آن قدر آرام و به تریج رخ دهد که اصلا در طی سالیان، متوجه شان نشوید.

اگر دائما کسی را قضاوت کنید؛ فقط حال او را بدتر می کنید و نتیجه اینکه ارتباطتان را هم با دیگران از دست می دهید.

دکتر هادی زارعی؛ مدرس دانشگاه و کارشناس روابط بین فردی